مثبت نگری

 به جنبه هاى مثبت و آنچه داریم بیندیشیمگاهى اندوه و غصه چنان زندگى را بر انسان سیاه میکند و راههاى چاره را مسدود مى کند که مى پندارید بدبخت ترین موجودهاست . انچنان بیچاره و پست است که شایستگى ادامه زندگى را ندارد. براى اینکه نگرانى ما به این حد نرسد مى توانیم آنرا از فکر خویش بیرون کنیم عوض آنکه به جنبه هاى منفى بپردازیم وخود را ناراحت کنیم مى توانیم به آنچه داریم ویا به جنبه هاى مثبت زندگى بیندیشیم . مثلا در عوض آنکه بگویید مى ترسم اگر یک بار دیگر سرما بخورم ، اگر یکبار دیگر مریض بشوم با این ضعف فعلى تمام قوا را از دست مى دهم ، اگر مردود شوم ، چه خواهد شد...اگر...اگر.. بهتر است فکر کنید و بگویید باید خود را حفظ کنم تا سرما نخورم ، با ورزش ‍ و مراعات بهداشت خود را تقویت کنم تا بیمار نشوم ، انقدر درس مى خوانم تا مردود نشوم ....راستى هیچ فکر کرده اید که همین سلامتى جسمى که دارید چقدر ارزشمند است ؟ امام صادق علیه السلام فرمود: خداى بزرگ مى فرماید: بنده با ایمان خود را در هیچ حالى قرار نمى دهم مگر آنکه همان را براى او مفید و خیر قرار داده باشم ؛ پس باید به قضا و آنچه من داده ام راضى باشد.... (10) و نیز آن گرامى فرمود: داناترین مردم به خدا راضى ترین آنهاست به آنچه که خدا مى خواهد.( و البته فراموش نشود که رضایت به خواست خدا در مواردى که مصیبتى به وقوع پیوسته و یا شکستى بر ما فرود آمده و یا عامل پیشگیرى آن گذشته و در دست ما نیست که بتوانیم فورا آنرا تغییر دهیم و به هیچ وجه این رضایت به معناى سکون و سکوت و واگذاشتن وظایف قطعى هر مومن نیست ، و دقیقا به این معناست که پریشان و ماءیوس نباشیم و خدا را حاضر و قادر بدانیم و با توکل و اعتماد بر او بى هیچ یاس و ناامیدى به راه ایمان وظایف خود ادامه دهیم .